🌷นามแห่งความว่างเปล่า

พระพุทธองค์ ไม่ทรงใช้คำว่า 

การรู้แจ้ง หรือ การหลุดพ้น

เพราะ คำเหล่านี้ ก่อให้เกิด ความมุ่งหมาย

ที่จะ ลุถึง เข้าถึง ไปถึง

มันสร้างอัตตาให้มีผู้แสวงหา

แต่พระองค์ ทรงใช้ คำว่า

"นิพพาน" ซึ่งแปลว่าดับ

ดับแล้วก็........ไม่มีเส้นชัย 

และไม่มี "อะไร" ให้ไปถึง!!

บุคคลที่จะเห็นธรรมชาติแห่งสัจจะได้

ต้องมองทุกอย่างด้วยจิตที่ปล่อยวาง

ขันธ์ 5 คือความว่าง

ปัญญาบารมีก็ว่าง

ไม่มีการฝึกฝนตนเองและไม่มีโพธิสัตว์

ที่ได้รับการฝึกฝน

ไม่มี "เป้าหมาย" ใดๆที่รออยู่ทั้งสิ้น

................

แม้จะช่วยผู้อื่นให้หลุดพ้น

แต่ความจริงคือ ไม่มีสัตว์ให้ช่วย

ไม่มีโพธิสัตว์มาช่วย

ไม่มีแม้กระทั่งความหลุดพ้น

 จงมองทุกอย่างว่างหมด

ไม่เช่นนั้น ก็จะสร้างทวิภาวะ

ระหว่างตนกับผู้อื่น ระหว่างจิตกับธรรม

..............

เมื่อหยั่งรู้ความว่าง

และข้ามพ้นทวิภาวะ(การแบ่งแยก/ของคู่)ได้

เมื่อนั้นการใช้ชีวิตของผู้รู้แจ้ง

ย่อมกลมกลืนกับความจริงที่สมมุติ

อย่างเป็นสุขด้วยจิตกรุณา

สภาพจิตใจย่อมเป็นโพธิสัตว์โดยปริยาย

หยั่งเห็นสุญญตาแล้ว ก็ไม่มีตัวตน

หรือแก่นสารใดๆให้ยึดถืออีก

โอม มณี ปัทเม หุม🌷🌷🌷