ดวงจิตของผู้มีปนิธาน หรือลูกหลานอั้วะ
มากมายนักที่มาสู่โลกใบนี้ แล้วถูกวางยาโดยกิเลส
และเพราะวิปลาสสัญญานำมาจุติ
จึงทำให้หลงลืมในปนิธาน
ที่เคยเป็นจุดมุ่งหมายหลัก
บางดวงจิตได้ทำหน้าที่ ฉุดช่วยเวไนยตามบารมีที่สั่งสม
ก็ถูกวางยาด้วยชื่อเสียง ลาภสักการะ หมด
ราคะ โทสะ โมหะ ความโลภ ความหลง
ล้วนมาจากการถูกยัดเยียดโดยผู้อื่น และสังคมสิ่งรอบข้าง
ถ้าจิตไม่เข้มแข็งพอ ก็จะถูกผลักตกลงสู่วิถีปุถุชน
สุดท้าย จากพระโพธิสัตว์ที่ลงมาบำเพ็ญ
ก็กลายเป็นแค่ปุถุชน ที่แสวงหาอุดมคติ
"สอนคนอื่นได้ เราต้องทำเองได้ด้วย"
รู้จักตนเอง...ก็รู้จักทั้งโลก
และถ้าชนะตนเองได้..ลื้อก็จะชนะทุกสิ่งในโลกธาตุนี้
อย่าถอยหลัง เอาถาดทองคำไปแลกกับกะลาเลย
บารมี การบำเพ็ญ จิตวิญญานอันบริสุทธิ์
เอาแลกกับรสชาติเอร็ดอร่อยของโลก
ที่ล้วนฉาบทายาพิษ แค่มื้อสองมื้อ กันทำไม
กำลังใจปุถุชนย่อมอ่อนแอข้ามผ่านมันไม่ได้
แต่กำลังใจอันเข้มแข็งของเหล่าโพธิผู้มีปนิธาน
ย่อมต้องแกร่งกว่าปุถุชนชีวิตคนเรามันสั้นนิดเดียว
ความสนุกชั่วครู่ชั่วยามเป็นแค่สายฟ้าแลบ
ไม่มีอะไรคงทนสักอย่าง
เพราะมันกฏอันเฉียบขาดของโลก
นั่นคือกฏไตรลักษณ์
อั้วะรู้ อั้วะเข้าใจลูกๆ
เพราะจิตลูกๆจะเข้มแข็งเหมือนอั้วะ
ซึ่งเป็นพ่อย่อมเป็นไปไม่ได้
ผิดพลาดต่อสิ่งใด อ่อนแอต่อสิ่งใด
ทบทวนแล้วมาพลิกจิตเริ่มต้นกันใหม่ ในปีใหม่นี้
เพราะหน้าที่แห่งความเป็นพ่อของอั้วะ
คือให้อภัย ปกป้อง ฉุดดึง ประคอง
และดูแลพวกลื้อ ลูกๆของอั้วะเสมอ
"ให้วันนี้ เป็นวันดี ของแสงอรุณแห่งจิตวิญญาน ที่งดงามเถิด"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น